Geschiedenis van stadhuis en beiaardStadhuis
In 1134 teisterde een stormvloed onze kust. Er werd een dwarsdijk gebouwd aan het uiteinde van de Zwingeul. Aan deze “dam” ontstond een vissersdorp dat reeds in 1180 stadsrechten verwierf. Het stadje Damme ontwikkelde zich, o.m. dank zij het gegraven kanaal Brugge-Damme, tot een dynamische haven met heel wat “stapelrechten”. KlokkenspelIn 1961 schonk een speciaal in 1960 opgericht comité, o.l.v. E. Van Caillie, F. van Hinsberg en V. Petitat, een “beiaard” van 25 klokken aan de stad Damme. Het installeren van die klokken kon niet doorgaan omdat het stadhuis grondig gerestaureerd diende te worden. Uiteindelijk begon men o.l.v. de Brugse architecten L. en P. Viérin aan een grondige restauratie (1978-1982). Het 17de-eeuwse klokkentorentje werd, na onderzoek en opmeting, volledig herbouwd. Op 14 mei 1982, 21 jaar na het gieten van de klokken, werd de “beiaard” door wijlen E. Delmotte, ere-stadsbeiaardier van Ronse en beiaardier van Oostende, via een pianoklaviertje, ingespeeld. BeiaardDe Uilenspiegelstad waar de Vlaamse dichter Van Maerlant (1235-1293) voor het 15de-eeuwse stadhuis zijn volk “toespreekt” (standbeeld van Bruggeling H. Pickery, 1860), bezit sinds 1994 een echte beiaard.
Zoals reeds vermeld zette het triumviraat Van Caillie, van Hinsberg en Petitat zich in om de “stomme” klokken uit 1961 over hun stad te laten klinken. In februari 1962 bekrachtigde het Provinciebestuur de Damse gemeenteraadsbeslissing van 21 augustus 1961 betreffende de aanvaarding van een “klokkenbeiaard” ten behoeve van het Stadhuis te Damme, geschonken door het “Comité voor het schenken van een klokkenbeiaard aan het Gemeentehuis te Damme”. De voorzitter van dat Comité was Ridder Pierre Van Outryve d’Ydewalle. Koning Boudewijn en koningin Fabiola, die in 1960 in het huwelijk getreden waren, werden bereid gevonden het peterschap te aanvaarden van de grootste klok, “de eerste en bijzonderste klok”. de koninklijke kroon siert deze klok. Pas 21 jaar nadien, in 1982 werden de klokken ingehuldigd maar alle insiders wisten dat de beiaard maar een klokkenspel was: een beiaardklavier ontbrak. Andermaal trok Frans van Hinsberg, na ruggespraak met het stadsbestuur, op bedeltocht om “zijn” beiaard te realiseren. In 1986 slaagde hij erin om 6 klokken toe te voegen aan de 25 bestaande. Door zijn plotse overlijden in datzelfde jaar werden deze klokken niet opgehangen. In mei 1991 werd de Brugse stadsbeiaardier Aimé Lombaert aangezocht om orde op zaken te stellen. Het renovatieproject omvatte verscheidene fases: In 1992 werden de eerste drie fasen en de automatisering gerealiseerd. Het Stadsbestuur was tevreden en besloot ook het laatste onderdeel onmiddellijk te realiseren. Tussen de 39 beiaardklokken zijn de oude uurslag- en halfuurslagklok opgehangen. Deze klokken behoren tot de oudste van Vlaanderen: Sedert 1995 zijn er in juli en augustus op zondag beiaardconcerten. Ook bij speciale gelegenheden zoals de kaasmarkt of de boekenmarkt, en op officiële feestdagen weerklinkt de beiaard over Damme. Bronnen* Damme, Vlaanderen – België, Toerisme Vlaanderen, 1998 Chris Weymeis: Het land van Uilenspiegel, Davidsfonds, Leuven, 2001
* Luc Devliegher, Het stadhuis te Damme, VVV Damme, 1982 B. Van Haecke, Het Damse klokkenspel, Brugse Gidsenkroniek, 1992 * P. Oyen, Zonnewijzers in Vlaanderen, VVV Rupelmonde, 1996 Tekst: Aimé Lombaert |
Stadhuis Damme
Geplaatst in Torens.